Arbeidstoxicologie van de circulaire economie
Het schaars worden van grondstoffen, klimaatverandering en vervuiling leiden al geruime tijd tot pogingen de economie te verduurzamen, of ‘vergroenen’. Verduurzaming is een breed begrip, misschien zelfs containerbegrip. Het omvat onder meer: 1) energietransitie, ofwel de omschakeling naar vernieuwbare of oneindige vormen van energie (hout, zonne-, wind-, en getijde-energie, aardwarmte), 2) de inzet van zgn. ‘biobased’ grondstoffen in de chemie, 3) duurzamer bouwen en 4) recycling, of liever: het streven naar een ‘circulaire economie’ (“waste is food”). Uiteraard is “groen” niet per definitie ook “veilig en gezond” voor de betrokken werknemers. Het Europese Agentschap voor Veiligheid & Gezondheid op het Werk heeft enkele jaren geleden een brede inventarisatie laten uitvoeren van de mogelijke gevolgen van ‘green jobs’ voor de veiligheid en gezondheid van werknemers (https://tinyurl.com/y9j6yqzo).
In dit middagsymposium willen wij ons focussen op de arbeidstoxicologische aspecten van vergroening. Thema’s die de laatste jaren al op zijn gedoken, zijn o.a. blootstelling aan Indium tinoxide in de productie van zonnepanelen en aan epoxyharsen in de productie van windmolenbladen, blootstelling aan organisch stof en endotoxinen bij de verwerking van biobased grondstoffen, blootstelling aan zware metalen in de recycling van electronica en in vliegas dat in de wegenbouw wordt toegepast, en blootstelling aan PAK uit rubberkorrels afkomstig van gerecyclede autobanden.
De middag begint met een overzicht van de voornaamste ontwikkelingen, waarna drie cases worden behandeld. Hebben de voorvechters van vergroening en de innovatieve bedrijven voldoende aandacht voor blootstelling aan stoffen? En kunnen arbeidstoxicologen daarin nog iets betekenen?